Last days in Thailand
Door: Marjolein Veldkamp
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
09 Januari 2014 | Thailand, Bangkok
Sawadee ka trouwe volgers :)
Wat een veranderingen na het vorige blog. Soms is er niet veel nodig om je veel beter te voelen. Doorreizen naar Thailand kan hét verschil maken...!
Al was het een helse reis van 12 (!!!) uur (i.p.v. 8). De bus bracht ons van Sihanoukville naar de Thaise grens. Daar hebben we 2 uur gewacht. Eerst stempels in het paspoort, het wachten daarop was al lang genoeg. Toen moesten we wachten tot de minibus vol was om naar Koh Chang te gaan. Je zou denken, gaaaaaan met die banaan, maar nee. Wachten wachten wachten. Om 16.00 gingen we eindelijk (ik was om 8 uur al vertrokken uit Sihanoukville). Inmiddels begon ik 'm flink te knijpen want ik had niks geboekt voor Koh Chang. Het lukte niet (vol of geen reservering mogelijk) en ik dacht 'lekker stoer' een echte backpacker uit te hangen en gewoon te gaan. Omdat het steeds later werd en duidelijk werd dat we de laatste ferry naar Koh Chang zouden nemen, 19.30, kreeg ik echt wel knikkende knietjes. In het donker naar een slaapplek zoeken is niet leuk, zeker niet in de tijd vlak voor oud en nieuw (druk!). Na contact met mijn lieve mama en broer kwam een uur later het verlossende woord, slaapplek geregeld! In een bungalow welteverstaan. Ik kon wel huilen van geluk. Het is misschien 'valsspelen' in backpackers-taal en totaal niet avontuurlijk (whatever...) maar soms mag je dit doen. Wat was ik blij!!! Voor de 2 kanjers thuis nogmaals een dikke kus en bedankt bedankt bedankt voor het regelen!!
Op de ferry naar Koh Chang had ik meerdere binnenpretjes. Herinneringen van vorig jaar oktober met Joni kwamen naar boven. Zo hebben wij vreselijk de slappe lach gehad op de ferry en daar aan denkend zat ik 30 minuten te glimlachen. Het was een fijn gevoel weer terug te komen op Koh Chang. Tijdens de rit van de ferry naar Lonely beach bleek al gelijk hoeveel er bijgebouwd is aan restaurants en hotels. Was te verwachten natuurlijk. Lonely beach heeft opeens 3 'straatnamen'. Er was wel gelijk weer herkenning ondanks dat het donker was. De bungalow waar ik zat, Oasis, was bovenaan een heuvel. Flinke klim! Maar wat een gave plek. Schattige bungalows met een eigen 'badkamer' die geen dak had, dus je bent eigenlijk weer buiten. Een eigen toilet, doortrekken met een emmer water (ja alweer!) en een koude douche. Maar wel onder strak blauwe lucht of een sterrenhemel. Ik kreeg, bleek niet veel later, ook een huisdier bij mijn bungalow. Een hagedis. Ik schrok me wild de eerste keer. En ik bleef schrikken omdat hij elke keer ergens anders opdook. Hij was banger voor mij en deed niks, maar toch. Het feest was compleet toen nr. 2 er ook bij kwam. Zien jullie het al voor je? Ik, liefhebber van vreemde, enge dieren (.....) kwam aan bij mijn bungalow, elke dag/avond en het was een verrassing waar mijn twee vrienden zich nu weer schuil hielden. 5 dagen lang deed ik zogenaamd relaxed maar liep ik eigenlijk hysterisch te doen. Fijne plek hoor verder, Oasis ;)
Het hoofdgebouw/restaurant gaf uitzicht op zee in de verte. Oasis is van 2 Nederlanders. Marieke ontving mij en kon zelfs nog eten bestellen. Fijne aankomst. Ik ben niet veel later gaan slapen want deze lange dag hakte er in! De volgende dag ben ik Lonely beach gaan bekijken en dan met name 'onze' plekken van vorig jaar. Alles was er nog, sommige dingen veranderd en ook nieuwe plekken. Toch leek het alsof ik er vorige week nog was. Een lekker gevoel wat dichtbij het gevoel kwam waar ik vorige week naar zocht. Ik weet nu zeker dat Cambodja, ondanks zijn pracht en indrukwekkende geschiedenis, niet bij mij 'pastte'. Hoe ik mij nu voel is zoveel beter! Gelukkig, ontspannen, dankbaar en trots. Hoe dat in een week kan veranderen!
Ik heb verder die dag lekker ontspannen, rondgelopen en 's avonds afgesloten bij mijn favoriete plek met live muziek, Stone free bar. Nog steeds treden elke avond verschillende reizigers daar op. Heerlijke plek!
Dinsdag was oudjaarsdag. Bij de bungalows werd een bbq gehouden. Dat was erg gezellig. Ik zat met een Zweeds stel en twee Belgen aan tafel. Rond 22.30 gingen we met de hele groep naar het strand. Daar waren twee grote feesten. Het was heel druk en er was al vuurwerk te zien. Om 12 uur barstte het feest echt los. Heel gaaf om mee te maken! Ik ben met een van de Belgen naar een ander feest gelopen en daar zijn we gebleven. Hele leuke avond gehad. De volgende dag was alleen wat minder, haha...! Maar goed, dat hoort erbij.
Wat overigens heel goed nieuws is, is dat met de dag mijn bulten en jeuk van de zandvliegen af neemt. Eindelijk! En geen van deze gekke beestjes waren in Thailand te vinden. Halleluja!
Ook ben ik goed gekneed tijdens twee pittige massages. Ik werd letterlijk alle kanten op gedraaid, getild en getrokken. Maar wat was het goed! Ik voelde me lichter daarna. Alle botten zitten weer op de juiste plek.
Tot vrijdag ben ik in Oasis gebleven. Daarna ben ik 'verhuisd' naar Stone Free (de plek waar ook de live muziek is). De kamer daar was de helft van de prijs en ik moet toch op m'n geld letten. De eigenaren zijn twee mannen, zien eruit als indianen met heel lang haar en drinken de hele dag (dan heb ik het niet over koffie). Vorig jaar waren ze hier ook al en het zijn twee geweldige mensen! Heel gezellig. Het is wel vlakbij de meeste bars, dus veel harde muziek 's nachts maar gelukkig waren daar de oordoppen weer.
Mijn dagen bestonden uit ontbijten, koffie halen bij mijn favoriete Mr. A's, naar het strand, lunchen, terug naar het strand en avondeten.
Ik ben sinds mijn reis nog niet zo ontspannen en happy geweest. Elke dag deed ik iets kleins waar ik naar uit kon kijken. Een koffie, een massage, zonsondergang kijken, foto's ordenen. Simpele dingen maar dat was genoeg. Ik ben bijna alle 10 dagen op Koh Chang grotendeels alleen geweest. Bewust. Om mezelf weer terug te vinden. Klinkt misschien vreemd maar ik had het nodig. En wat een stap voor mij, want het alleen zijn maakte mij super sterk en ik heb me geen seconde eenzaam gevoeld. Door vorige keer alles eruit te gooien in mijn blog en het op te schrijven is er daarna een lichtje gaan branden. Ook door alle lieve reacties van jullie thuis! Dat lichtje brand nog steeds en ook feller elke dag. Ik ben er weer. En ik weet waarom ik deze reis maak. Alle mooie dingen die ik kan zien, culturen, eten, uberhaupt het feit dat ik de kans heb om dit te doen! Het begint weer te dagen.
Natuurlijk zullen er momenten blijven komen dat het minder gaat. Maar ik heb de 'drive' weer gevonden. Ook het feit dat ik nu bijna naar Nieuw Zeeland ga speelt mee. Ik heb er ontzettend veel zin in en ik kijk ernaar uit veel te ondernemen en zien daar.
De laatste 3 dagen op Koh Chang ben ik opgetrokken met een Nederlands meisje. Dat was gezellig, want in je eentje eten is toch niks. Dat vond zij ook dus konden we dat samen doen, en naar het strand etc...
Woensdagochtend (gisteren) was de pret voorbij en ben ik naar Bangkok vertrokken. Uiteraard duurde dat een hele dag (9.30 vertrokken, 18.30 aankomst) maar daar verbaas ik me niet meer over. Hoewel ik niet de grootste Bangkok-fan ben, vond ik het toch wel weer leuk hier te komen. Vandaag heb ik hier nog de hele dag en ga ik lekker rondlopen. Morgenochtend vertrekt mijn vlucht van Bangkok naar Taipei, vervolgens Taipei-Sydney en uiteindelijk Sydney-Auckland. Het wordt een hele reis want ik kom zaterdagavond om 18.00 (locale tijd NZ) aan. Het tijdsverschil met Nederland is dan +12 dus ik leef een halve dag vooruit op jullie :)
Ik zal Azie nog missen, heb mijn ups en downs gehad maar de ups hebben gewonnen en ik heb het heel erg fijn gehad. Vooral Vietnam zal ik niet snel vergeten. En wat heb ik al een leuke mensen ontmoet! Ik keek van de week al mijn (inmiddels al 1000- nog wat) foto's terug en toen had ik wel echt het besef, WAUW! Dit heb ik allemaal gezien en gedaan! Er zijn alweer 9 weken voorbij, niet te geloven. Nu staat een nieuw avontuur in een nieuw land voor de deur. Het wordt een pittig reisschema in Nieuw Zeeland aankomende maand, maar ik ben er klaar voor. Vanaf Auckland neem ik a.s. dinsdag de Stray bus (backpacker bus) die me 3,5 week langs allerlei plaatsen brengt. Uiteindelijk kom ik 8 februari in Auckland terug. Ik doe zowel het Noord als het Zuid eiland dus de kenners weten wel dat 3,5 week dan erg kort is. Maar ik wil zoveel mogelijk zien!
Lieve allemaal, wederom bedankt voor alle mailtjes, berichtjes, whatsapp's, skype-sessies etc etc... en steun!
Kus van 'jullie Floortje Dessing' (i wish......),
Marjolein xxxx
Wat een veranderingen na het vorige blog. Soms is er niet veel nodig om je veel beter te voelen. Doorreizen naar Thailand kan hét verschil maken...!
Al was het een helse reis van 12 (!!!) uur (i.p.v. 8). De bus bracht ons van Sihanoukville naar de Thaise grens. Daar hebben we 2 uur gewacht. Eerst stempels in het paspoort, het wachten daarop was al lang genoeg. Toen moesten we wachten tot de minibus vol was om naar Koh Chang te gaan. Je zou denken, gaaaaaan met die banaan, maar nee. Wachten wachten wachten. Om 16.00 gingen we eindelijk (ik was om 8 uur al vertrokken uit Sihanoukville). Inmiddels begon ik 'm flink te knijpen want ik had niks geboekt voor Koh Chang. Het lukte niet (vol of geen reservering mogelijk) en ik dacht 'lekker stoer' een echte backpacker uit te hangen en gewoon te gaan. Omdat het steeds later werd en duidelijk werd dat we de laatste ferry naar Koh Chang zouden nemen, 19.30, kreeg ik echt wel knikkende knietjes. In het donker naar een slaapplek zoeken is niet leuk, zeker niet in de tijd vlak voor oud en nieuw (druk!). Na contact met mijn lieve mama en broer kwam een uur later het verlossende woord, slaapplek geregeld! In een bungalow welteverstaan. Ik kon wel huilen van geluk. Het is misschien 'valsspelen' in backpackers-taal en totaal niet avontuurlijk (whatever...) maar soms mag je dit doen. Wat was ik blij!!! Voor de 2 kanjers thuis nogmaals een dikke kus en bedankt bedankt bedankt voor het regelen!!
Op de ferry naar Koh Chang had ik meerdere binnenpretjes. Herinneringen van vorig jaar oktober met Joni kwamen naar boven. Zo hebben wij vreselijk de slappe lach gehad op de ferry en daar aan denkend zat ik 30 minuten te glimlachen. Het was een fijn gevoel weer terug te komen op Koh Chang. Tijdens de rit van de ferry naar Lonely beach bleek al gelijk hoeveel er bijgebouwd is aan restaurants en hotels. Was te verwachten natuurlijk. Lonely beach heeft opeens 3 'straatnamen'. Er was wel gelijk weer herkenning ondanks dat het donker was. De bungalow waar ik zat, Oasis, was bovenaan een heuvel. Flinke klim! Maar wat een gave plek. Schattige bungalows met een eigen 'badkamer' die geen dak had, dus je bent eigenlijk weer buiten. Een eigen toilet, doortrekken met een emmer water (ja alweer!) en een koude douche. Maar wel onder strak blauwe lucht of een sterrenhemel. Ik kreeg, bleek niet veel later, ook een huisdier bij mijn bungalow. Een hagedis. Ik schrok me wild de eerste keer. En ik bleef schrikken omdat hij elke keer ergens anders opdook. Hij was banger voor mij en deed niks, maar toch. Het feest was compleet toen nr. 2 er ook bij kwam. Zien jullie het al voor je? Ik, liefhebber van vreemde, enge dieren (.....) kwam aan bij mijn bungalow, elke dag/avond en het was een verrassing waar mijn twee vrienden zich nu weer schuil hielden. 5 dagen lang deed ik zogenaamd relaxed maar liep ik eigenlijk hysterisch te doen. Fijne plek hoor verder, Oasis ;)
Het hoofdgebouw/restaurant gaf uitzicht op zee in de verte. Oasis is van 2 Nederlanders. Marieke ontving mij en kon zelfs nog eten bestellen. Fijne aankomst. Ik ben niet veel later gaan slapen want deze lange dag hakte er in! De volgende dag ben ik Lonely beach gaan bekijken en dan met name 'onze' plekken van vorig jaar. Alles was er nog, sommige dingen veranderd en ook nieuwe plekken. Toch leek het alsof ik er vorige week nog was. Een lekker gevoel wat dichtbij het gevoel kwam waar ik vorige week naar zocht. Ik weet nu zeker dat Cambodja, ondanks zijn pracht en indrukwekkende geschiedenis, niet bij mij 'pastte'. Hoe ik mij nu voel is zoveel beter! Gelukkig, ontspannen, dankbaar en trots. Hoe dat in een week kan veranderen!
Ik heb verder die dag lekker ontspannen, rondgelopen en 's avonds afgesloten bij mijn favoriete plek met live muziek, Stone free bar. Nog steeds treden elke avond verschillende reizigers daar op. Heerlijke plek!
Dinsdag was oudjaarsdag. Bij de bungalows werd een bbq gehouden. Dat was erg gezellig. Ik zat met een Zweeds stel en twee Belgen aan tafel. Rond 22.30 gingen we met de hele groep naar het strand. Daar waren twee grote feesten. Het was heel druk en er was al vuurwerk te zien. Om 12 uur barstte het feest echt los. Heel gaaf om mee te maken! Ik ben met een van de Belgen naar een ander feest gelopen en daar zijn we gebleven. Hele leuke avond gehad. De volgende dag was alleen wat minder, haha...! Maar goed, dat hoort erbij.
Wat overigens heel goed nieuws is, is dat met de dag mijn bulten en jeuk van de zandvliegen af neemt. Eindelijk! En geen van deze gekke beestjes waren in Thailand te vinden. Halleluja!
Ook ben ik goed gekneed tijdens twee pittige massages. Ik werd letterlijk alle kanten op gedraaid, getild en getrokken. Maar wat was het goed! Ik voelde me lichter daarna. Alle botten zitten weer op de juiste plek.
Tot vrijdag ben ik in Oasis gebleven. Daarna ben ik 'verhuisd' naar Stone Free (de plek waar ook de live muziek is). De kamer daar was de helft van de prijs en ik moet toch op m'n geld letten. De eigenaren zijn twee mannen, zien eruit als indianen met heel lang haar en drinken de hele dag (dan heb ik het niet over koffie). Vorig jaar waren ze hier ook al en het zijn twee geweldige mensen! Heel gezellig. Het is wel vlakbij de meeste bars, dus veel harde muziek 's nachts maar gelukkig waren daar de oordoppen weer.
Mijn dagen bestonden uit ontbijten, koffie halen bij mijn favoriete Mr. A's, naar het strand, lunchen, terug naar het strand en avondeten.
Ik ben sinds mijn reis nog niet zo ontspannen en happy geweest. Elke dag deed ik iets kleins waar ik naar uit kon kijken. Een koffie, een massage, zonsondergang kijken, foto's ordenen. Simpele dingen maar dat was genoeg. Ik ben bijna alle 10 dagen op Koh Chang grotendeels alleen geweest. Bewust. Om mezelf weer terug te vinden. Klinkt misschien vreemd maar ik had het nodig. En wat een stap voor mij, want het alleen zijn maakte mij super sterk en ik heb me geen seconde eenzaam gevoeld. Door vorige keer alles eruit te gooien in mijn blog en het op te schrijven is er daarna een lichtje gaan branden. Ook door alle lieve reacties van jullie thuis! Dat lichtje brand nog steeds en ook feller elke dag. Ik ben er weer. En ik weet waarom ik deze reis maak. Alle mooie dingen die ik kan zien, culturen, eten, uberhaupt het feit dat ik de kans heb om dit te doen! Het begint weer te dagen.
Natuurlijk zullen er momenten blijven komen dat het minder gaat. Maar ik heb de 'drive' weer gevonden. Ook het feit dat ik nu bijna naar Nieuw Zeeland ga speelt mee. Ik heb er ontzettend veel zin in en ik kijk ernaar uit veel te ondernemen en zien daar.
De laatste 3 dagen op Koh Chang ben ik opgetrokken met een Nederlands meisje. Dat was gezellig, want in je eentje eten is toch niks. Dat vond zij ook dus konden we dat samen doen, en naar het strand etc...
Woensdagochtend (gisteren) was de pret voorbij en ben ik naar Bangkok vertrokken. Uiteraard duurde dat een hele dag (9.30 vertrokken, 18.30 aankomst) maar daar verbaas ik me niet meer over. Hoewel ik niet de grootste Bangkok-fan ben, vond ik het toch wel weer leuk hier te komen. Vandaag heb ik hier nog de hele dag en ga ik lekker rondlopen. Morgenochtend vertrekt mijn vlucht van Bangkok naar Taipei, vervolgens Taipei-Sydney en uiteindelijk Sydney-Auckland. Het wordt een hele reis want ik kom zaterdagavond om 18.00 (locale tijd NZ) aan. Het tijdsverschil met Nederland is dan +12 dus ik leef een halve dag vooruit op jullie :)
Ik zal Azie nog missen, heb mijn ups en downs gehad maar de ups hebben gewonnen en ik heb het heel erg fijn gehad. Vooral Vietnam zal ik niet snel vergeten. En wat heb ik al een leuke mensen ontmoet! Ik keek van de week al mijn (inmiddels al 1000- nog wat) foto's terug en toen had ik wel echt het besef, WAUW! Dit heb ik allemaal gezien en gedaan! Er zijn alweer 9 weken voorbij, niet te geloven. Nu staat een nieuw avontuur in een nieuw land voor de deur. Het wordt een pittig reisschema in Nieuw Zeeland aankomende maand, maar ik ben er klaar voor. Vanaf Auckland neem ik a.s. dinsdag de Stray bus (backpacker bus) die me 3,5 week langs allerlei plaatsen brengt. Uiteindelijk kom ik 8 februari in Auckland terug. Ik doe zowel het Noord als het Zuid eiland dus de kenners weten wel dat 3,5 week dan erg kort is. Maar ik wil zoveel mogelijk zien!
Lieve allemaal, wederom bedankt voor alle mailtjes, berichtjes, whatsapp's, skype-sessies etc etc... en steun!
Kus van 'jullie Floortje Dessing' (i wish......),
Marjolein xxxx
-
09 Januari 2014 - 07:23
Renée:
Wat een heerlijke verhalen weer!!! Heel veel plezier nog! xx -
09 Januari 2014 - 08:01
Joosje:
Wat een mooie verhaal Mar! Fijn dat Thailand je zo goed heeft gedaan en je zulke vorderingen hebt gemaakt! Veel plezier!!!! X! -
09 Januari 2014 - 08:39
Diana:
Hoi lieve stoere Marjolein.
Heerlijk om te lezen dat je weer goed in je velletje zit, en dat je je weer goed voelt.
Wat heerlijk om met jou mee te reizen en wat een mooie verhalen om te lezen.
En misschien niet eens zo'n slecht idee Als Floortje Dessing ziek is kan je haar vervangen.
Nieuwe baan, nieuwe kansen.
Nou lieve Marjolein heel veel plezier geniet er lekker van. Want hier word het koud en waarschijnlijk krijgen we sneeuw.
Dikke kus van ons en tot de volgende keer.xxx -
09 Januari 2014 - 08:40
Tineke:
Heel veel nieuwe "ups" gewenst voor Nieuw-Zeeland. You go girl !!!
Lieve groetjes,
Tineke en Dirk -
09 Januari 2014 - 09:30
Daniella :
Lieve mar, heftig allemaal maar wat fijn dat je het zo goed van je af kunt schrijven! Sommige landen zijn je habitat, andere niet. Mooi hoe je dierlijke instinct dan werkt. Je volgt je hart, een grote gave, een mooi kado. Je wordt nu niet meegesleurd in de sleur van de dag maar in die van (over)leven. Ik wens je een goede reis naar New Zealand (zeeland ligt toch in Nederland mam, zei zesar) en hoop je verhalen weer te lezen! Dikke kus, Daan en mannen -
09 Januari 2014 - 09:35
Lidia:
Hallo mooie reizigster!
allereerst de beste wensen nog in het nieuwe jaar.
Gisteren zei ik nog tegen Joop, al weer een poos geleden dat we iets van je gehoord hebben..... en ja hoor vanmorgen zagen we gelukkig weer een mailtje van je!
Fijn te lezen dat het nu allemaal weer goed gaat daar. Nou meid maak er wat moois van!
Tot het volgende verhaal. Groetjes van die 2ouwetjes naast je huisje.
Alles gaat goed daar hoor, zie haar weinig...... lijkt wel een beetje of jij daar bent. -
09 Januari 2014 - 09:44
Leonie:
Ik kan alleen maar zeggen: yes yes yes yesssss!! ♡ -
09 Januari 2014 - 13:22
Cillyk@live.nl:
Fijn hoor om te lezen dat alles lekker gaat, Mar.
Wist je dat de Silly walk day eraan komt? Goede reis , fantastisch hoor wijfie.
Hier gaat het sneeuwen van het weekend , dus koester je maar met de zon.
Ik beantwoord je vragen prive,doeiiiiiiiiiiiiiiii dikke zoennnnnnnnnnnnnnnnnn. -
09 Januari 2014 - 14:25
Joni:
Lief!
(Spuit 11 reageert ook eens een keer ;), wel al je blogs gelezen hoor!)
Wat een heerlijk verhaal! Fijn om te lezen dat je je weer goed voelt! Ik moest ook glimlachen toen ik ons weer op die ferry zag zitten, mega brak en vreselijk de slappe lach. Vooral die ingenieur deed het hem en dat jij maar het gevoel had dat je moest kotsen, priceless!
Oh wat zou ik ook graag nu op koh chang zitten. Weer hier is vreselijk depressief, regen en winkracht 100! Werd vanochtend een paar keer van mijn fiets geblazen, grrrr intense haat!
Je bent nu nog onderweg naar NZ. Hopelijk valt de reis een beetje mee. Er staat je idd weer iets fantastisch te wachten schat! GENIET! We appen/skypen later. Dikke kus love u -
09 Januari 2014 - 22:07
Jacqueline Egberts:
Hoi Marjolein,
Vandaag nog even bij je ouders andijvie uit de platte bak gebracht, ja het koude weer komt eraan! Fijn dat je een goede tijd hebt gehad in Thailand en nu is het dag,dag Azie en een nieuw avontuur tegemoet. Marjolein neem vooral je rust en wel in de bus(hoorde ooit van Imilja dat iedereen toch wat in de oren heeft). liefs van Margiu en Jacqueline en oh ja Tongariro doen als het mogelijk is -
09 Januari 2014 - 22:58
Ellen Olgers:
Lieve Marjolein,
Lieve groet van mij uit een nat koud Amsterdam.
Fijn dat het goed met je gaat!!!!!!
NZ zal weer een uitdaging worden!
Terwijl ik mijn dagelijkse wandeling doe in Zuid met hier en daar een koffie enz. is het bijzonder om bij thuiskomst je reisverslag te lezen.
Dank je wel daarvoor.
Ellen
X -
10 Januari 2014 - 10:46
Mam :
Lieve Marjolein,
Met mogelijk wat vorst op komst(heerlijk) is het lezen van jou in een warm land ook superleuk.Wat goed dat je je nu zo heerlijk relaxed voelt.Op dit moment ga je weer verder op pad naar Nieuw-Zeeland.
Goed dat het weer totaal anders zal zijn.Het land en de prachtige natuur.Hele andere cultuur dan Azië.Maar wat heb ik genoten van je verslagen,en wat zijn we trots op jou.Een hele goede reis daar ,en alle goeds op je pad.Dikke kus Mam en Pap -
11 Januari 2014 - 19:25
Anita Van Zijl:
lieve marojlein, net eindelijk al je blogs gelezen mens wat een belevenis(levens les) he stoer, groot, sterk mens dat ook heel klein mag zijn liefs -
11 Januari 2014 - 22:33
Astrid Mulder :
Hoi Marjolein, jeetje wat kun je mooi je gevoelens beschrijven. Respect. Fijn dat het goed met je gaat. Nieuw Zeeland moet prachtig zijn. Dus geniet volop van de mooie natuur. Gek idee hoor dat jij aan de andere kant van de aarde rond loopt. Veel plezier met je avonturen. Lieve groetjes Astrid, Ronald, Pieter, Jillian en Inez.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
