We will meet again

Lieve 'fans',

Mijn laatste Nieuw Zeeland verslag! Het is voorbij gevlogen. Ik ga verder waar ik vorige keer gebleven ben...

Alweer 1,5 week geleden op woensdagochtend verlieten we Wanaka. We hebben een aantal bungy jumpers afgezet (en nog zien springen, brrrr) en toen reden we door naar Queenstown. Een kleine stad die volgens kenners op Aspen lijkt. Toen we er doorheen reden vond ik het meteen leuk. Aan een mooi meer en allemaal leuke winkeltjes en eettenten. Ik heb samen met Linda een stuk langs het meer gelopen en we hebben gewacht tot Stas en Nynke terug waren van de bungy (Nynke heeft gesprongen, held!). Dat was pas 19.00 dus daarna zijn we gelijk gaan eten. Om half 9 gingen we met de hele groep van de bus drankjes doen in de pub beneden. Daar trad ook een live band op. Stas heeft nog gezongen, erg goed! Was super gezellig en later zijn we nog naar een club gegaan. Donderdagochtend moesten Stas en ik vroeg op omdat wij samen een dagtrip gingen doen naar Milford Sound. Het was een pittige dag want heen was het 5 uur rijden en terug 4. De rit was wel super mooi vooral het laatste stuk bij Milford. Daar zijn we de boot opgestapt voor een tocht van 2 uur. Er stond heel veel wind in het begin maar het was wel goed weer. Blauwe lucht met wolken. En dat gaf een prachtig gezicht. Het is een hele bijzondere plek. Net als je denkt dat je het mooiste wel hebt gezien komt er weer wat. Het was echt gaaf om er te zijn geweest! 's Avonds hebben we de beroemde Fergburger gehaald, een MEGA hamburger die ongelooflijk lekker is! Het is zo bekend dat we 40 minuten moesten wachten. Maar dat was het waard. Stas en ik waren helemaal kapot van de drukke dag dus we hebben het niet laat gemaakt. Vrijdag hebben we rondgelopen in Queenstown. Winkels gezien en langs het water gelopen. Het is best klein maar zeker een van de leukere steden in NZ. Bij een bakkertje hebben we lunch gehaald en in het zonnetje opgegeten. 's Middags zijn we met de gondel lift omhoog gegaan de berg op. Daar had je heel mooi uitzicht over Queenstown. Je kan daar in kleine karretjes van een racetrack af rijden, The Luge, dat hebben we gedaan. Het gaat heel hard en we hebben alleen maar gelachen! Ik voelde me weer een kind. Na 5 rondjes was het genoeg en hebben we nog even van het mooie uitzicht genoten. Queenstown is echt een fijne plek. Ik had er zo een week of langer kunnen blijven. Vrijdagavond was een super leuke stap avond. Ik was met Nynke, Lin en Stas en drie jongens die we al een paar keer eerder zijn tegen gekomen in NZ. Heerlijk gedanst en gek gedaan! Er waren ook bekenden uit eerdere bussen van Stray dus onwijs gezellig iedereen te zien. Helaas eindigde de nacht minder leuk. Om een heeeel lang verhaal kort te maken waren er twee dronken engelse jongens in onze dorm die erg vervelend, agressief en luidruchtig waren. Uiteindelijk hebben we de nachtportier gehaald en die belde de politie omdat ze niet wilden vertrekken toen hij dat vroeg. Het werd een hele lange nacht en we hebben maar 2 uurtjes geslapen uiteindelijk. Zaterdag was ik echt gebroken. We hebben in het park gelegen en 's avonds weer een Fergburger gehaald. 'Die hards' dat we waren zijn we weer uit geweest maar ik ben er vroeg ingegaan. Renee en Bart waren ook in Qtown dus die hebben we weer gezien, heel leuk!

Vorige week zondag zijn we naar Mount Cook gereden. We maakten nog een prachtige foto stop. Mount Cook lag vol sneeuw op de toppen en reflecteerde in een knal lichtblauw meer (Lake Pukaki). Het was een perfect moment en ik heb er ook erg van genoten dat ik daar stond. Alsof ik droomde! We verbleven zowat onderaan aan Mount Cook in een backpackers lodge. Maar het leek wel een hotel. Ons balkon had zicht op de besneeuwde berg, het kon niet beter! Er was een wandeling te doen door de 'Hooker Valley' (ja, echt). Deze duurde 3 uur en heb ik met Stas en Linda gelopen. Pittig maar erg mooi! Het pad bestond vooral uit veel grote stenen dus dat liep erg vermoeiend. Maar wij bikkels hebben het gered! 's Avonds heb ik risotto voor ons gekookt (gelukkig vonden ze het heerlijk) en hebben we lekker gerommeld en gechilld op de kamer. Muziekje erbij en kletsen over van alles. Echt gezellig met elkaar! Maandag vroeg op om naar Rangitata te rijden. We zaten daar in een leuke lodge in de bossen. We waren er om 13 uur dus we hadden heerlijk de hele middag om in het zonnetje te liggen. Lekker relaxed en 's avonds een salade gegeten. Het was de laatste avond met Nynke. Maar gelukkig zie ik haar in Sydney alweer. We hebben nog sterren gekeken, ze waren heel erg helder en fel. Dinsdagochtend heeeel vroeg via Christchurch naar Kaikoura gereden. Er was nog een dodelijk ongeluk gebeurd waardoor we vertraging op liepen. We zagen een auto helemaal afbranden en een man gereanimeerd worden op de weg. Heel naar! Begin van de middag kwamen we aan in Kaikoura. Dit is een plaatsje waar je boottochten kan doen om walvissen te spotten. Ik heb dat even overgeslagen omdat mijn activiteitenlijstje wel even lang genoeg is en Australie er ook nog aankomt. Zo zie je maar, een backpacker leert zeer verstandig met z'n geld om te gaan! :) Ik heb het stadje bekeken en een boek gelezen. Het was een heerlijke warme dag.

Afegelopen woensdag was het helaas tijd om terug te gaan naar het noorder eiland. Het was een hele lange dag in de bus en op de ferry. Begin van de avond waren we in Wellington en hebben we nog even wat gedronken met z'n 3en. Het was de laatste avond met Linda, maar ook haar zie ik gelukkig in Sydney weer. Ook heb ik afscheid genomen van Kea, onze chauffeur. Ik heb 2,5 week op haar bus meegereisd dus vond het wel lastig haar gedag te zeggen. Ze is echt een schat! Donderdag ging de bus naar Auckland. Staschja en ik zijn bij Tongariro National Park uitgestapt omdat we de crossing nog wilden doen (alpine tocht van 20 km). Deze ging op de heenweg niet door omdat het slecht weer was. Ze voorspelden nu goed weer dus wilden we de tocht graag doen (al maakte ik me wel zorgen over mijn conditie....). Ik heb nog speciale wandelschoenen gehuurd dus ik kon als echte berggeit starten vrijdagochtend. Om half 8 werden we opgehaald. Rond 8 uur stonden we bij het startpunt van de tocht. Het eerste half uur was oke. Daarna kwam er een klim en begon het heel hard te waaien. De volgende 2 uur waren super super zwaar. Het weer veranderde en het regende en waaide nog harder. We moesten heel veel trappen op (the devil staircase) en vervolgens de berg op om aan de top te komen van Mount Tongariro, Red Crater. Er lag alleen maar losse grond en stenen en niets om je aan vast te houden. Ook was er een dichte mist waardoor je niets zag. Ik heb nog nooit zoveel gegeven van mezelf, ik kon niet meer! Het was zo zwaar! Ik vond het ook helemaal niet leuk want het is normaal gesproken een van de mooiste tochten van de wereld maar ik zag geen reet. Heb lopen schelden en de longen uit m'n lijf gelopen. Toen konden we gelukkig bergafwaarts. Dat was ook heel pittig want wederom alleen maar losse grond en stenen waardoor ik eerst viel. Later had ik beter door hoe ik mijn voeten moest plaatsen dus toen ging het iets beter. Het was ontzettend koud op de berg, 2 graden, dus ik voelde al snel mijn handen niet meer. De tweede helft van de tocht ging eerst iets beter. We hebben wat gegeten en ik heb mijn ipod gepakt en muziek geluisterd. Kensington en The Black Keys hebben mij erdoor heen gesleept. Toen had ik 2 uur een goed ritme en liepen we lekker door, bergafwaarts of vlak. We zijn niet gestopt want we konden toch niets zien en dus geen foto's maken. De laatste 6 km waren vreselijk. Mijn voeten deden heel veel zeer en zelfs na een paar keer aan en uit doen werd het niet beter. Ik heb ze vervloekt en ga nooit meer schoenen huren. Als een 90 jarige oude vrouw heb ik de laatste kilometers afgemaakt. Ik haatte elke stap! Wat een tocht. En ik was heel teleurgesteld in het weer. We hebben gewoon niets gezien! Uiteindelijk kwam gelukkig het einde in zicht. Stas was er al. We moesten 1,5 uur wachten op de bus want die kwam op een vaste tijd. Normaal gesproken doe je er 7/8 uur over omdat je veel stopt tijdens de crossing. Maar wij hebben de tocht in 6 uur gedaan omdat we weg wilden van het slechte weer. Terug in het hostel wachtte er een bubbelbad op ons. Maar deze was 42 (!!) graden dus we zijn er snel weer uitgegaan. 's Avonds waren we total loss. We hebben een flink glas bier gedronken op onze overwinning. Ik ben echt trots op mezelf! Dit heb ik maar mooi gedaan.
De volgende ochtend was er een leuke verrassing. We hadden ontbeten met een sneetje van ons laatste brood en Stas zei dat ze nog steeds honger had en wel een beer op kon. Ik ook. Onze gebeden werden verhoord want er kwam een hotelgast naar ons toe met 2 vouchers voor gratis ontbijt in het restaurant!! Hij hoorde ons praten en gaf ons dus twee vouchers to heaven. Jullie snappen wel dat wij ons even helemaal uitgeleefd hebben...!
Om half 12 vertrok de bus naar Auckland. Ik realiseerde me nu echt dat NZ er bijna op zat. Wat jammer. Want wat heb ik een fantastische maand gehad! Gelukkig ging Stas ook naar Auckland en hebben we nog 2 nachten in hetzelfde hostel geslapen. Zaterdagavond hebben we nog gezellig biertjes gedronken in een Ierse pub met live muziek. Zondag heerlijk de stad nog doorgelopen, winkels gezien, van het zonnetje genoten en 's avonds naar de film geweest (Wolf of Wallstreet, erg leuk!).

Vandaag, maandag, is het helaas voorbij. Mijn prachtige avontuur. Stas bracht me naar de bus. Afscheid sucks. Van zowel het land als alle mensen die ik heb ontmoet. Maar, 'we will meet again'. Dat staat vast.
Nieuw Zeeland, bedankt. Voor een onvergetelijke maand. Ik voelde me thuis en heb van elke seconde intens genoten. Je bent een prachtig land en hebt me in contact gebracht met fantastische mensen! Ik ga je missen.

Mede Stray reizigers, bedankt. Jullie zijn allemaal te gek! You made this month awesome! Super iedereen ontmoet te hebben. Tot gauw.

Xxx Marjolein.