One step
Door: Marjolein Veldkamp
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
28 December 2013 | Cambodja, Preah Seihanouk
Onderweg naar Sihanoukville, vorige week alweer. In de bus heb ik altijd 'teveel' tijd om na te denken. Er gaat van alles door mijn hoofd. Ik ben nu 1,5 maand op reis. Alleen. Ondanks de mensen die ik ontmoet. Alleen. Ook al ben je nooit echt alleen.Waarom moest ik dit zo nodig doen? En zo lang? Afgelopen week was het absoluut ineens 'nadenk' week. Wat is het eigenlijk heftig wat ik aan het doen ben! Leuk? Ja. Mooi? Ja. Natuurlijk. Maar alles met zoveel emoties, in goede en soms ook minder goede zin.Mensen die mogelijk denken dat reizen in je eentje alleen maar leuk is, nee, dat mag je gelijk uit je hoofd zetten. Het is jezelf keihard tegenkomen. Jezelf echt leren kennen. Ik wist van mijzelf dat ik 'stille wateren hebben diepe gronden' ben, maar nu pas echt. Er gaan miljoenen gedachten in mijn hoofd om. Uiteraard goede, maar ook vervelende. Ik wil leren die vervelende tegen te gaan. Te overwinnen. Het maakt me namelijk onrustig. Zolang ik met iemand reis is er niets aan de hand. Vele momenten in mijn uppie vind ik niet perse meteen erg. Maar er is een gevoel waar ik naar op zoek ben. Wat nog mist. Hoe zeer ik ook geniet van deze reis, ik merk dat ik er nog niet 100% ben. Ik ben ergens, maak foto's, eet, slaap, ontmoet mensen. Maar, waar is 'het'? Ik denk dat andere (beginnende) reizigers misschien wel weten wat ik bedoel.Het voelt goed dit nu op te schrijven. Ik kan jullie blijven vertellen wat ik doe en wie ik ontmoet, maar de stille wateren moeten minder stil worden.Zoals het perfect verwoord staat op de kaart die ik van mijn vriendinnetje Suus kreeg, 'a journey of a thousand miles starts with one step'. A step die ik dacht al gemaakt te hebben. In maart toen ik de knoop doorhakte deze reis te maken. De voorbereidingen. Mijn woning uit in augustus. Het vertrek 10 november. Maar meer en meer geloof ik dat ik de 'step' nog niet heb gemaakt. Ik zit nog vast aan Nederland. Met een hele lange navelstreng. Dit hoeft niet perse fout te zijn. Het weerhoud me er absoluut niet van plezier te hebben en te genieten. Want dat doe ik! Maar ben ik 'gemaakt' om deze reis in mijn eentje te doen? Wat wil ik? Zo goed als ik thuis alleen kan zijn, hoe angstig dat hier juist is. Vreemd en toch niet. Thuis is thuis. Dit is dat duidelijk niet. Dat is ook niet wat ik wil bereiken maar ik zoek wel dat gevoel. Wat ik mis, is het gevoel direct te kunnen delen met mijn eigen vriendinnen en familie. Een blog is niet hetzelfde. Ik zie zoveel, honderden indrukken, maar ik kijk naast me en 'mijn mensen' zijn er niet. De behoefte is groot jullie er bij te hebben, live te laten meekijken. Al heb ik al fantastische mensen ontmoet, er blijft iets leeg.Ik kan nog niet goed zeggen hoe het komt. Heb ik mijn draai nog niet gevonden? Ben ik 'uit-ge-Azie-d'? Sta ik niet open genoeg voor nieuwe contacten? Er nog meerdere gedachten die in mijn hoofd zitten. Het voelde vol. Later deze week gaat het beter. Ik voel weer rust. Ik kan de dagen overdag elke dag beter alleen doorkomen. 's Avonds in het hostel zit ik aan de bar met de liefste mensen. Ik hoor het verhaal van Katya aan, een Duits meisje die 10 maanden alleen gaat reizen. Ik zie bij haar ook de onzekerheden. Maar ze doet het! Zo moet ik ook naar mijzelf kijken. Ik ben ook echt wel trots dat ik dit doe.En deze week bracht me uiteindelijk weer bij mezelf.Ik heb echt heerlijke dagen in 'Wish you were here' hostel gehad. Rust. Strand. Boeken. Eten. Kerst. Oh kerst. Dat was gek! Het kerstgevoel was er niet. Daar stond ik, op het strand, in bikini, met kerstmuts, om een leuke kerstfoto te maken. Maar het voelde alsof ik opeens jarig was in juni. Alsof pasen in de winter was. Alsof ze de kerst verzet hadden. Ja, natuurlijk, heerlijk die zon en luie hangdag. Maar kerst? 's Avonds in het hostel was er een diner. Voor 20 euro eten incl. drankjes. Met een groep van 25 man. En ze hadden écht hun best gedaan. Zalm, toastjes, kalkoen, groenten, dessertje. Ik ben blij dat ik deze avond met deze groep was. Een gezellige avond gehad. 2e kerstdag bestaat hier niet. Dus maar weer op het strand met boek nr. 10. Ook de apotheek leeggekocht want ik ben een fijn doelwit voor de muggen (dacht ik). Ik ben to-taal lekgeprikt. De stand is denk ik... 60 of meer. Vooral benen en armen zitten onder! En de jeuk is afschuwelijk. Mijn dagen staan alleen maar in het teken van jeuk. Deet, spray, tijgerbalsem, etc.. Het mag niet baten. Bij de apotheek hydrocortison zalf gehaald en ze adviseerde me daarbij mijn hooikoorts tabletten (antihistaminica) te nemen. Die gaan allergische reacties tegen. Bij de apotheek bleek trouwens dat het helemaal geen muggenbeten waren maar beten van zandvliegen. De plekken zagen er gek uit dus ik twijfelde zelf al. En het verklaarde de intense jeuk. Zandvliegen geven namelijk continue jeuk, voor een week of soms zelfs weken... Lucky me. Het is alleen op het strand van Cambodja dus de oplossing was niet meer naar het strand te gaan. Daar gingen mijn plannen. Ik wilde nog naar het eiland Koh Rong gaan. Maar daar zijn ook zandvliegen. En ik ga niet in mijn hut zitten de hele dag. Met het oog op oud en nieuw en het verlangen naar minder jeuk heb ik besloten morgen naar Thailand te gaan, Koh Chang. Vorig jaar ben ik daar geweest met Joni en dat was erg leuk. Ik wilde sowieso al gaan maar ietsje later deze week. Het fijne van alleen reizen is dat je kan doen wat je wil en dus neem ik morgenochtend de bus. Het idee naar Thailand te gaan geeft me een goed gevoel. Het is mijn reis en ik ga daar naartoe. Over het feit dat ik 'a step' nog niet gemaakt heb, probeer ik me niet zoveel zorgen te maken. Iedereen moet leren. Ik zit notabene in mijn uppie aan de andere kant van de wereld! Hallo zeg. Het is 'one step at a time'. Ook heb ik met mezelf afgesproken dat ik, als ik wil piekeren, dat 1 dagdeel mag doen. Anders kunnen dagen vol zitten met allerlei gedachten en dat wil ik niet meer. Genieten en ontspannen is nr. 1, ik doe dit tenslotte voor mijzelf en wat heb ik eraan als ik al het mooie om mij heen niet meer zie? Dat zou zonde zijn.Ik hoop dat jullie een fijne kerst hebben gehad en leuke plannen hebben voor oud en nieuw. Maak er een gezellig feestje van!Kus en liefs, Marjolein.
-
28 December 2013 - 09:37
Chanel:
Wauw mooi geschreven! Hopelijk helpt dat ook en stapje voor stapje idd! In ieder geval een overwinning dat je dit doet! Veel plezier in Thailand en hopelijk kan je het mijn mensen idee iets van je afzetten! Liefs uit amsterdam -
28 December 2013 - 10:18
Cilky:
Hai Lieve Marjolein ,Ja kind een eerlijk mooi verslag van jezelf.Maarre tussen de regels lees ik al de antwoorden van je vragen.Je zei je wil het vervelende tegen gaan ,overwinnen eigenlijk ,dus zeg je
accepteren meer niet en niet minder ook he ,de levenslessen zijn eigenlijk heel makkelijk als je ze door hebt ,maar wij mensen maken het soms veel te moeilijk,ja denk.Thuis komen in jezelf dat is soms ook een kunstje.
Maar lieverd dit alles hoort bij het leven en dat doe je met volle teugen,tot zover maar de preek van de week.Volop beweging dus , niemand pakt dit van je af en straks krijgt alles een bestemming echt waar.
Uit boeken kan je alles leren maar het Leven moet je Beleven.
Hele dikke kusssssssss en de mooiste wensen voor het nieuwe jaar!!!!!!! -
28 December 2013 - 10:20
Daan :
Lieve mar, probeer te aarden, beide beentjes op de grond. Zwaar maken en ademen vanuit je buik. Dat helpt. Richt je naar de zon, geniet can de regen en zeg tegen je hoofd op te houden met piekeren en te beginnen met opnemen. Indrukken, energie. Wat je nu mee maakt is onbetaalbaar! Ja, ok, je komt jezelf keihard tegen, neem een thaise massage en laat los. Dat is waar het Om draait ..... Loslaten. Dikke kus -
28 December 2013 - 11:38
Sanne:
Heel herkenbaar! Gelukkig idealiseren we reizen achteraf vaak, dus je zal vooral de leuke dingen onthouden :-) Je bent hartstikke stoer dat je dit doet! Niemand die alleen reist (of met meer) heeft het alleen maar leuk, het is ook een reis in jezelf. En zo te horen ben je daar goed mee bezig :-) Laat je gevoelens er zijn en zie het als een fantastische ervaring, met zowel ups als downs! -
28 December 2013 - 12:32
Eelco Meerman:
Hee Marjolein,
Ik moet toegeven af en toe je verhalen te lezen en af en toe niet maar deze trekt wel de aandacht. Na 10 maanden Amerika en 3 maanden de zelfde reis gemaakt te hebben als jij nu doet begrijp ik je gevoel. Ik heb het samen met Robbie gedaan dus wij konden het wel delen. Maar ook ik heb momenten gehad dat het "ik kan de wereld aan en kijk mij is lekker reizen en doen wat ik wil" me allemaal geen reet meer kon schelen.
Toch klinkt het cliché maar als je over een jaar, 5 jaar, 10 jaar of 50 jaar terug kijkt is het enige wat je denkt " wouw wat ben ik blij dat ik die reis heb mogen meemaken". De indrukken, de ervaring, de cultuur, de armoede, de strijd met jezelf en de hele reis is een ervaring voor het leven wat je vormt en bagage meegeeft waar je de rest van je leven profijt van hebt!
Super mooi opgeschreven en ik ga zeker meer van je verhalen lezen! Yesterday is history, today is a gift and tomorrow is mystery!
Geniet en leer van elk moment voor je het weet zit je weer in de regen, kou, discussies over zwarte piet, crisis, oh oh gerso, en weet ik veel wat! Hier blijft alles het zelfde en jij gaat met zulke stappen vooruit! Geniet! -
28 December 2013 - 13:34
Mam:
Wat een indrukken Marjolein.Heel goed om je gevoelens te delen.weet je je kunt het echt daar ben ik van overtuigd.Een ieder die veel heeft gereisd komt zichzelf tegen.Het is zeg je meestal later een geweldige ervaring.Maar in het nu en moment , wees van goede moed en vertrouwen.Het komt goed,en Ko Chang Thailand en Nieuw-zeeland brengen je weer voorwaarts.Alles heeft zijn tijd nodig.Wees zuinig op de momenten van klein geluk.Je bent een kanjer en heel veel goeds op je pad.Dikke kus Mam en Pap -
28 December 2013 - 14:16
Leonie:
Schatje!! Was al een beetje op de hoogte door onze kerst skype sessie, maar wat ben je toch een geweldig topwijf! Heel goed dat je jezelf een pieker ultimatum geeft, even mag maar inderdaad: kijk om je heen! En inderdaad, het is echt niet gek lief. Hallo jij bent helemaal alleen op reis, duurt ook ff voordat je daar aan went enzo. Ik bedank mijn ouders 1000 keer voor hun hulp met en in de winkel en vertel ze dat ik het nooit zonder hen had gekund en dan zegt mijn vader altijd: schat, het begon met jouw lef en ballen om dit überhaupt op te starten. En dat geldt voor jou ook mop, jij toonde maanden geleden al de ballen en nu moet dat even landen. Maar het komt goed. Ik ben ontzettend trots op je maar ik kan ondanks dat niet wachten om je weer te knuffelen. Mis je schat! Maak er iets moois van en geniet lekker van het prachtige (en ietwat vertrouwde) Thailand! Love you, Xx -
28 December 2013 - 17:29
Diana Huisman:
Hoi lieve Marjolein.
Nou ik ben bijna 56 jaar en mijn navelstreng is ook nog niet doorgeknipt, maar denk ook niet dat dat hoeft. En ik denk dat het ook niet zo makkelijk is als iedereen denkt O lekker ik ga een half jaar heerlijk op reis want je komt jezelf dan wel tegen, dus ik begrijp je.Maar wees niet verdrietig en geniet er heerlijk van, want je bent niet alleen je heb zoveel mensen die van je houden en waar je op terug kan vallen Vergeet dat niet.En nogmaals ik maak een diepe buiging want ik vind dat je stoer en lef heb.En weet je Marjolein ook in Nederland kan je in een kamer vol met mensen zitten en je toch heel alleen voele., Je weet dat je altijd een plekje in ons hart heb.
Dus helle dikke kusxxxx
En tot gauw doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii -
29 December 2013 - 14:55
Ellen Olgers:
Lieve Marjolein,
Vandaag dus in Thailand!!
Wens je daar een mooi verblijf en blijf verwachtingsvol!!!!!
Hopelijk is de jeuk wat afgenomen?
Liefs EllenXXX -
30 December 2013 - 14:15
Jacqueline Egberts:
Hoi Marjolein,
"Je komt jezelf tegen"(zo'n uitdrukking, maar al te waar)en hoe was de ontmoeting? Zit jezelf niet teveel in de weg. Zoveel nieuwe indrukken,nieuwe emoties,teveel om op te noemen, het is goed dat je het benoemt. Straks in de andere wereld van Nieuw Zeeland en Australie zal het w.s. anders zijn, minder confronterend. Goed dat je bezig bent met veranderingen,zoals o.m. naar Thailand gaan. We wensen je daar leuke en goede dagen en een hele goede jaarwisseling.
De mazzel, lieve groet van Margiu en Jacqueline -
30 December 2013 - 20:01
Laura:
Meissie! Hang in there! Wat een emotie rollercoaster he? Wat tof dat je et zo goed kan opschrijven, las je verhaal in alleen maar herkenning. Geniet van Koh Chang! Hele dikke kus xxx Lau
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
